دلنوشته
... از نبردی سخت باز می گردم با چشمانی خسته ، که دنیا را دیده است ، بی هیچ دگرگونی تا چشم از دنیا نبندم .
اما خنده ات که رها می شود
و پرواز کنان در آسمان مرا می جوید
تمامی درهای زندگی را به رویم می گشاید .
عشق من ، خنده ی تو
در تاریک ترین لحظه ها می شکفد
و اگر دیدی ، به ناگاه
خون من بر سنگ فرش جاری است ،
بخند ، زیرا خنده ی تو ، برای دستان من
شمشیری ست آخته .
نان را
هوا را
روشنی را
بهار را
از من بگیر
اما خنده ات را هرگز
نوشته شده در یکشنبه 91/2/17ساعت
6:30 عصر توسط فاطمه عقابی نظرات ( ) | |
| :قالبساز: :بهاربیست: |
ینجا مدفن افکارخاموش آدم دیوانه ای ست که از فرط تنهائی دستش فقط به خدا می رسد و بس . اینجا را که خواندی ، نمی گویم دلت را بشور ، لطفا اما ، چشمانت را آب بکش ...
